Fotografía de Robert Hausser
24 enero 2016
Hoy marcharé despacio sobre la ruta del viento; vestiré como me venga en gusto; soñaré con ese final feliz para un futuro que no siempre me deja dormir; veré estrellas donde luzcan lámparas de gas o de ese nostálgico carburo ... y hasta es probable que sucedan todos esos milagros que suelen aparecer cuando es domingo; Hogar, leña, campo, brisa, margaritas, sol, luz, mesa, familia ... ¡¡vida!! Allá voy, sin miedo.
Pinta muy bonito tu domingo. Por aquí, como es habitual en invierno, todo gris :(
ResponderEliminarDisfruta de lo poco que queda de él.
Abrazo
Gracias Celia ... a esta hora ya estoy muerto ... esos enanos agotan y matan ... dulcemente.
EliminarFeliz noche, amiga.
Gracias Celia ... a esta hora ya estoy muerto ... esos enanos agotan y matan ... dulcemente.
EliminarFeliz noche, amiga.
Qué bonitos esos domingos tuyos :)
ResponderEliminarYa va entrando la noche tras los milagros de tu día. Espero que sea el portal de una maravillosa semana para ti.
Un beso.
Un día extraordinario, amiga Eme. Cuando tenía cuarenta años menos bubca creí que llegaría a ser así y a disfrutar tanto. Veía a mi Padre hacer lo mismo que yo hago hoy y ahora me doy cuenta de lo que El disfrutaba con sus nietos. Pensaba que exageraba ... pues parece ser que no.
EliminarFeliz noche, amiga.
Cada día un día mes no podem pas fer hi res
ResponderEliminarSabes quien cantaba esa canción?
Toni Tonald, amigo Toni ... era uno de mis favoritos. Le veía cantar en los 60 en los entoldados de las Fiestas de Gracia ... y donde fuera.
EliminarA les cinc del matí
els malalts dels hospitals
continuen el patir
i en els barris elegants
jovenets de disset anys
arriben perduts de "gin"
i pateixen vomitant
uns dolors igual de grans,
Bona nit, amic Toni
Cada día un día mes no podem pas fer hi res
ResponderEliminarSabes quien cantaba esa canción?
Toni Tonald, amigo Toni ... era uno de mis favoritos. Le veía cantar en los 60 en los entoldados de las Fiestas de Gracia ... y donde fuera.
EliminarA les cinc del matí
els malalts dels hospitals
continuen el patir
i en els barris elegants
jovenets de disset anys
arriben perduts de "gin"
i pateixen vomitant
uns dolors igual de grans,
Bona nit, amic Toni
Hola, lo que no sé es como lo vas hacer, pq me pusieron para que no se pudiera copiar mi blog y yo no sé como puedes hacer lo del reblog...
ResponderEliminarBien, eso quiere decir que no te gusta que te rebogueen, no insisto, es tu decisión y yo, como no, la respeto.
EliminarUn abrazo, Inma.
No es como dices, es que no sé como lo haces, y si es copiando a mi blog tiene un anticopi o como se llame que me pusierón, a mi no me importa que lo rebloguees, pero no sé como.
EliminarSaludos
Bien, Inma, entonces te reblogueo, ahora mismo y te lo cuento.
Eliminar¿Y qué miedo podría tener alguien como tú? Aunque llego un poco tarde, espero que te hayan sucedido esos placenteros milagros de domingo :D
ResponderEliminarTotalmente, Holden, es ciertamente un milagro, se producen y de forma diferente cada vez, e inesperada.
EliminarUn abrazi, amigo.